Afgelopen week ging onze reis naar Harkema. We waren bijna compleet, alleen Charissa was deze wedstrijd afwezig. Na 6 overwinningen op rij, gingen we misschien stiekem uit van weer 3 punten.
Na een ontspannen warming-up, was het tijd om te beginnen. De Herauten vloog uit de startblokken en liet merken dat we moesten knokken voor onze punten.
Kansen kwamen er voor beide, alleen de Herauten maakten al gauw de 1-0. De gehele 1e helft gaven we de tegenstander teveel ruimte om lekker te voetballen. Zo ook bij de 2-0 gaven we teveel ruimte aan de tegenstander, waardoor ze de bal netjes langs onze keepster plaatste. De ruimte die de Herauten kreeg, was voor ons niet weggelegd. Het fysieke spel van de Herauten was voor ons lastig en voornamelijk frustrerend.
2-0 was de ruststand op het scorebord. Toch een stand die wij niet gewend zijn. We spraken met elkaar af dat we de ruimtes zo klein mogelijk gingen maken en dat we op de counter gingen gokken.
De 2e helft lieten we het spel spelen door de Herauten en bleven we geduldig wachten op de kansjes die zullen komen. Zo kwamen we halverwege de 2e helft op de aansluitende 2-1. De bal werd opgepikt rond het middenveld en werd in de loop geplaatst naar Rianne Oldebeuving. Rianne twijfelde niet en ramde de bal in het dak van het doel. Wat een vreugde, hoera het kan nog!
Rianne Zantinge heeft het dit seizoen nog niet zo druk gehad op doel en hield ons met kunst en vliegwerk in de race. De laatste 8 minuten gingen we alles of niks spelen. Het tempo ging omhoog, de laatste energie werd er uitgeperst. De combinaties vlogen om de oren, met als eindstation Elise. Elise kreeg een klein beetje ruimte en plaatste de bal in de linker beneden hoek. Goal, 2-2!
De laatste minuten tikten voorbij en de eindstand was bereikt. Achteraf zeer blij met het hard bevochten puntje.
De ouders van Sanne werden bedankt voor hun support en wij waren nog steeds blij met onze ongeslagen status.
Edwin.