Na vorige week dinsdag met 19-0 te hebben gewonnen, was het de dag erna tijd de strijd aan te gaan met 1 van onze 2 grote concurrenten. Drs.Vijfje vr9, Avanti vr2 en wij spelen nog om het kampioenschap. Dit keer was drs.Vijfje vr9 aan de beurt en het zal de beste wedstrijd van ons worden dit seizoen.
Eenmaal aangekomen werd de warming-up gedaan en werd er een praatje gemaakt met de supporters. Stiekem waren we best nerveus, want vandaag mochten we absoluut niet verliezen. Voor we het wisten, had de scheidsrechter al gefloten en moest er afgetrapt worden.
De eerste 5 minuten moesten we al flink aan de bak en zag je dat er vandaag 200% inzet moest zijn. De eerste paar kansjes waren voor Drs.Vijfje, die goed op elkaar ingespeeld waren. Gelukkig creëerde Elise uit het niets een kans en scoorde de 0-1. De opluchting op de bank was voelbaar en de spanning viel er even af.
Helaas konden we niet lang genieten van onze voorsprong, door een snelle aanval lieten ze Rianne Z kansloos en stond het alweer 1-1. Vandaag werd er gestreden voor elke meter en werd er dikwijls gefloten voor een overtreding. Toch bleef de snelheid er goed in en kwamen er veel kansen. Door snel positiespel werd Rianne O vrijgespeeld en kwam 2 keer tot een schot, helaas werden ze beide keren geblokt door de keeper. Alleen de laatste keer kwam de bal zo voor de voeten van Debora, die dit cadeautje met groots plezier uitpakte en de 1-2 op het scorebord zette. De kansen stapelden zich op en Joanne schoot heel onverwachts op het doel, die helaas de paal raakte.
Bij de tegenstander was hun grootste wapen de spits, die zowel linksom als rechtsom snel draaide. Zo ook op 5 minuten voor tijd, ze draaide weg bij onze laatste man en scoorde beheerst de 2-2 binnen. De laatste minuut van de eerste helft kwam nog een snelle counter, waarbij de spits alleen op onze keepster Rianne Z afkwam. Rianne bedacht zich niet en vloog met al haar hebben en houden voor de bal, waarbij ze met gevaar voor eigen leven de bal tegenhield. Gelukkig bleef de 2-2 staan en hadden we eindelijk een beetje rust.
In de rust werd verteld dat de middenvelders het spel iets kleiner moesten maken, de schoten op de 2e paal gemikt moesten worden en dat we van begin tot eind vol druk bleven zetten.
Een paar wissels werden gedaan en we konden weer van start. Joanne riep nog snel dat Charissa nog even moest scoren, Charissa vond dat ze er niet lekker in zat dus dat zal wel niet lukken. Joanne vond dat het wel zou lukken, ‘let maar op’ zei ze nog. Binnen een minuut kreeg Charissa de bal ingespeeld, versnelde langs de lijn en liet iedereen haar hielen zien. Ze kneep nog wat naar binnen en schoot diagonaal hard bij de 2e paal binnen. ‘IK ZEI HET TOCH’, riep Joanne door de zaal. Wat een start van de 2e helft, we bleven maar gaan en zo ook kwam er een bal al stuitend terug het veld in. Laat daar nou net Elise staan, die met een volley hard in het dak van het doel schoot, hupsee 2-4.
Het gaatje was geslagen en de tegenstander werd nog feller als dat ze al waren, de scheidsrechter had het druk en de vrije ballen vlogen je om de oren. Het 5e doelpunt kwam uit een-man-meer-situatie, door opmerkingen tegen de scheids werd 1 van de spelers eruit gestuurd en daar maakten wij goed gebruik van. Elise kwam de bal ophalen en speelde Charissa in, Charissa speelde door naar Debora. Debora trok de bal voor op de doorgelopen Charissa en die schoot beheerst de 2-5 tegen de touwen. Ondertussen begonnen de kopjes van Drs.Vijfje al te hangen en kwam er meer ruimte op de helft van de tegenstander. Ylona was degene die weer van achteruit doorstormde met een counter. Ze ging een dubbele combinatie aan met Debora, waarbij Debora degene was die de 2-6 mocht maken. Rianne O was vandaag weer in vorm met haar lekkere steekballen en dat werd ook uitbetaald. Elise kreeg een steekbal perfect in de loop aangespeeld tussen de linies van Drs.Vijfje en Elise kon vrij gemakkelijk de 2-7 de boeken inschieten.
Wat een overwinning! De moeders en zusjes van Wieke en Ylona werden bedankt voor de support en het feestje kon gevierd worden in de kleedkamer. Onderweg waren we nog zo onder indruk van onszelf. Bij Rianne Z kon er vandaag bijna geen bal in. Als team stonden we met zijn allen te vechten voor elke meter. Wat zijn we trots op ons team.
Nog 3 wedstrijden te gaan, zal het dan toch nog gaan gebeuren………?
Edwin